Sanma ki, sen öldün ben yaşıyorum.
Sanma ki, bir gün seni unutacağım.
Son nefesime kadar ruhumda, kalbimdesin.
Sanma ki, seni üzenlerle hesabım bitecek.

Çok severdin pembe, mor menekşeleri
Açardın sanat müziğini
İlmik ilmik tığla dokurdun rengarenk örgülerini
En çok öğrencilerinle gülüşürdün, mutlu olurdun.

Kumral saçını, yandan bakışlarını yere göğe sığdıramaz iken
Sen, sonsuz kedere sığdırdın.
Ansızın, sessizce gidiverdin.
Bir yemin gibi hatıraların kalacak olsa da
Ben, sensiz karanlıktayım.