Kaç yılımızı verdik eğitimimize, kaç yılımızı verdik sabahın köründe uyanıp bir şeyler öğrenmeye kedimizi geliştirmeye…
Neydi hayalimiz, neydi o gelecekte çok güzel şeyler olacak dediğimiz günler.
Yıllarımızı, ömrümüzün yarısı verdik, mektepli olup iyi bir maaşla geçinip kendimize bakabilmeye…
Neydi ne oldu peki!
Hayalde olan hayalde kaldı, bir kuşun kanadında uçup gitti umutlarımız.
Aldığımız ücretler kendimize bakmaya bile yetmezken nasıl bir gelecek düşünelim.
Nasıl evlenelim. Nasıl çoluk çocuğa karışalım…
Onca yıldır okuduğumuz emekler balon oldu uçup gitti.
Artık bir şey düşünmek istemiyorum. Çabalamakta istemiyorum.
Bizleri bu duruma layık görenlere Allah’a havale etmekten başka bir şey demiyorum!
