Ebu Eyyûb el-Ensari Hazretleri anlatıyor: (Medine’ye hicretin ilk günlerinden) Bir gün Peygamber Efendimize (sav) ve Ebûbekir’e (r.a) yetecek kadar yemek hazırladım ve götürüp ikram ettim. Peygamber Efendimiz (sav.) bana: “Git, Ensâr’ın eşrafından otuz kişiyi yemeğe davet et.” buyurdular. (Çağrılan kişiler henüz Müslüman değillerdi. Peygamber Efendimiz (sav.) onlara “Ensar” buyurmakla bir mucize olarak gelenlerin Müslüman olup İslâm’a yardım edeceklerini ve Ensar’dan olacaklarını haber vermiştir.)

Yanımda, hazırladığım yemekten başka bir şey bulunmadığından, bu bana çok ağır geldi. Biraz ağırdan aldım. Peygamber Efendimiz (sav.) tekrar: “Git, Ensâr’ın eşrafından otuz kişiyi yemeğe davet et.” buyurdular.

Bunun üzerine gidip onları çağırdım, geldiler. Onlara: “Yemek yiyiniz.” buyurdular. Önlerindekinin ancak bir kısmını yiyebildiler! Bu mucizeyi görünce, Peygamber Efendimiz ’in (sav.) “Resulullah” olduğuna şehadet ettiler ve henüz oradan ayrılmadan ona biat ettiler.

Peygamberimiz (sav.), sonra yine “Git, Ensâr’ın eşrafından altmış kişiyi yemeğe davet et.” buyurdular. Vallahi, altmış kişi beni otuz kişiden daha çok korkuttu! Gidip onları da çağırdım, geldiler. Onlara: “Yemek yiyiniz.” buyurdular. Onlar da önlerinden ancak bir kısmını yiyebildiler! Bu mucizeyi görünce, Peygamber Efendimizin (sav.) “Resulullah” olduğuna şahadet ettiler ve henüz oradan ayrılmadan ona biat ettiler.

Peygamber Efendimiz (sav.), sonra yine: “Git, Ensâr’ın eşrafından doksan kişiyi yemeğe davet et” buyurdular. Bu doksan kişi, beni, altmış ve otuz kişiden daha çok korkuttu. Onları da gidip çağırdım. Yemekten yediler. Onlar da önlerinden ancak bir kısmını yiyebildiler. Bu mucizeyi görünce, Peygamber Efendimizin (sav.) “Resulullah” olduğuna şahadet ve henüz oradan ayrılmadan ona biat ettiler.

İşte o zaman hazırladığım (iki zatın) bu yemeğinden hepsi Ensâr’dan olan yüz seksen zat yedi.” Radıyallâhu anhüm. (Taberânî, el-Mu’cemü’l-Kebîr)