"Akide" şekeri, Arapça kökenli olup "akit" sözleşmesi yani anlaşmanın anlamı gelir. Osmanlı döneminde akide şekeri, özellikle Yeniçeri Ocağı'nda büyük bir kayıplar yaşandı. Yeniçerilere üç ayda bir ödenen "ulûfe" maaşlarının işlemleri sırasında askerlere akide şekeri sunulurdu. Bu gelenek, askerin devlete olan bağlılığı ve sadakatini simgeleyen önemli bir ritüeldi.
Osmanlı'da Akide Şekerinin Doğuşu
Akide şekerinin Osmanlı'daki geçmişi 17. yüzyıla kadar uzanmaktadır. İlk olarak IV. Murad'ın hükümdarlığı döneminde (1612-1640) ortaya çıktığı tahmin edilmektedir. Zaman içinde yalnızca askeri törenlerde değil, bayramlar, düğünler ve diğer özel günlerde ikram edilen geleneksel bir tatlı haline getirildi.
Akide Şekerinin Yapımı ve Çeşitleri
Osmanlı mutfağında akide şekerinin pek çok farklı türü mevcuttu. Limonlu, güllü, tarçınlı, karanfilli ve naneli gibi ürünler bilinenler arasındadır. Ustalığın bir üretim süreci vardır. Şeker, su ve limon suyu belirli oranlarda karıştırılarak kaynatılır. Elde edilen sıcak şurup, mermer tezgahlarda soğutulduktan sonra çeşitli aroma ve renklendiriciler eklenerek şekillendirilir.
Geleneksel ve Kültürel Önemi
Akide şekeri, Osmanlı tarihinde sadece bir tatlının ötesinde, bir bağlılığın ve sadakatin simgesidir. Devlet ile asker arasındaki güçlü bağı temsil ederken, aynı zamanda misafirperverliğin ve ikram geleneğinin önemli bir parçasıdır.
Günümüzde Akide Şekeri
Günümüzde akide şekeri Türkiye'nin farklı bölgelerinde üretilmeye devam etmektedir. Özellikle Ramazan Bayramı ve diğer özel günlerin ikram edilmesi, hala sürdürülen gelenekler arasındadır.
