Gaziantep’in Oğuzeli ilçesine bağlı Uruş köyünde 1909 yılında dünyaya gelen ve asıl adı Zöhre olan Ezo Gelin, güzelliğiyle dilden dile anlatılan efsanevi bir isim haline geldi. Gençlik yıllarında yaptığı evliliklerle ve gurbet hasretiyle adını türkülere yazdıran Ezo Gelin’in hayatı, hüzün dolu bir hikâye barındırıyor.
Ezo Gelin, güzelliğiyle herkesin ilgisini çekerken, Barak Ovası’nda adından söz ettiren bağlama ustası Hanefi (Şitto) ile yolları kesişti. Bir düğünde karşılaşan ikili, kısa sürede birbirlerine gönül verdi. Ancak Hanefi’nin maddi durumunun yetersizliği ve çevresel baskılar nedeniyle evlilikleri uzun sürmedi. Çift, evliliklerinden bir yıl sonra ayrıldı.
Ezo, ayrılığın ardından altı yıl boyunca kendisine gelen tüm evlilik tekliflerini reddetti. Ancak ailesinin ısrarları üzerine Suriye’nin Carablus ilçesine bağlı Kozbaş köyünde yaşayan teyze oğlu Memey ile 1936 yılında evlendi. Evliliği süresince iki kız çocuğu dünyaya getiren Ezo, büyük bir vatan hasreti içinde yaşamını sürdürdü. Türkiye’ye sık sık gidip gelse de doğup büyüdüğü topraklardan uzak olmak onu derinden etkiledi. Yakınlarının anlattığına göre, “Vara öleyim, tek yurdumda kalaydım” diyerek içindeki gurbet acısını sıkça dile getiriyordu.
Vasiyeti Yerine Getirildi
1956 yılında verem hastalığına yakalanan Ezo Gelin, hastalığının ilerlemesiyle yatağa düştü. Son günlerinde en büyük avuntusu, kızı Celile oldu. Güz yağmurlarının düştüğü bir cuma akşamı, yatsı vaktinde hayatını kaybetti. Vasiyeti üzerine, doğduğu toprakları görebileceği Suriye’nin Bozhöyük köyündeki en yüksek noktaya defnedildi.
Efsaneleşen hayat hikâyesiyle türkülere konu olan Ezo Gelin’in mezarı, 1999 yılında Türkiye’ye taşınarak memleketi Oğuzeli’nin Dokuzyol köyüne defnedildi. Günümüzde türkülere ve sinema filmlerine ilham veren Ezo Gelin, sadece güzelliğiyle değil, hasret dolu yaşamıyla da unutulmaz bir figür olarak hafızalarda yer almaya devam ediyor.
