Sanat enstitüsünde okurken bir sınıf arkadaşım vardı. Okulu bitirdik Ben hemen Askerlik görevimi yapmak için uğraştım Asker oldum. Arkadaşım Yüksek teknik öğretmen okuluna gitti Öğretmen oldu. Ben Askerlik görevimi yapıp geldim kendi okulumda göreve başladım.
Arkadaşım Balıkesir de Meslek lisesinde göreve başladı
Çalışkan zeki Metal işleri Meslek de Baba mesleği Muhteşem el becerileri olan sanatkar.
Mutluluk uzun sürmedi.
Hayat dolu Arkadaşım hasta olmuş
Tedaviler cevap vermiyor. Durum da
Bir gün İdareden Müdür bey beni Çağırdı.
Makama çıktığımda Müdür beyin morali bozuk üzgün olduğu her halinden belli idi
Yanında iki Tanımadığım misafiri vardı oturmam söylendi oturdum.
Hasta olan sınıf arkadaşımı sordular.
Konuyu anlayamamanın şaşkınlığı ile bakınca.
Müdür bey Arkadaşımın Ölümünü bildiğini Tedavi
olduğu Hastaneden habersiz olarak çıkış yaptığını söyledi.
Misafirlerin Ankara Emniyetinin de görev yapan Polis memurları olduğunu ve Arkadaşımı tedavisinin devamı için bulunması gerektiğini söyledi.
Ölümünü bilen insanlar gözetim altında tutulması gerektiğini çeşitli nedenleri olduğunu bende biliyordum.
Polis memurlarına ve Müdür beye Arkadaşımı çok çabuk bulacağımı ancak bulduğumda verilecek kararı beraber almamız şartıyla kabul ettim.
İlk gittiğimiz yerde Arkadaşım buldum.
Arkadaşım oturmuş gayet sakin bir şekilde Radyo tamir ediyordu.
Masanın üzerine sigarasını çayını koymuş Radyoyu tamir ediyordu.
Yanımdaki arkadaşları Kültür dersleri öğretmenleri olarak tanıştırdım.
Meslek öğretmenlerini çoğunu tanıyabilir düşüncesiyle Kültür Öğretmeni olarak tanıştırmayı uygun gördüm.
Sıkıntımızı belirtmeden sohbet ettik.
Çok rahat bir edayla gün sayıyorum kardeş dedi
Sanki ölüm bekleyen o değildi güçlü dirayetli bir tavır Davranış.
Yanımdaki misafir Polislerle göz göze geldik izin isteyip ayrıldık dışarı çıktığımızda ağlamamak için zorla kendimiz topladık.
Arkadaşım bir kaç gün sonra Allah'ın Rahmetine kavuştu Onu Rahmetle anıyorum.
Zaman su gibi akıyor .Bir kaç yıl sonra
Bir gün Devlet Hastanesine muayene olmak için gitmiştim.
Muayene olmak için sıra beklerken Yeni mezun Bir askerle karşılaştım şuradan buradan sohbet ederken Balıkesirli olduğunu bir Rahmetli öğretmeninin Gaziantep li olduğunu Onu hasret le tanıdıklarını veya mezarını aradığını söyledi benim arkadaşım deyince dünya onu olmuştu.
Arkadaşım hastalığı süresince Rapor kabul etmemiş Atölyede öğrencileriyle beraber eğitime devam etmişti.
Öleceğini bildiği halde son anına kadar okulu terk etmemişti.
Ta ki hastanede tedavi için karar verilinceye kadar okulda öğrencileriyle kalmıştı.
Rahmetle anıyorum.
