Gün geçmez ki bir gün daha gençlerimizin umudu tükenmesin.
Eğitim, ulaşım, yemek vb. sıkıntısı çekmeden ve bunu bir gün dahi
düşünmeden geçmek hissi bitmiyor.
Neye karşı güvence sağlasın. Gelecek kaygısı yaşamadan bir gün
dahi geçirmeyen bir nesil düşünün. Okul ihtiyaçlarını karşılamakta
zorluk çeken, hatta kendi ihtiyaçlarını dahi karşılayamıyor desem yeridir.
Sürekli eski döneme dem vuran yetişkinler, o zamanla bu zamanı
kıyaslamaları, yeterince dinlemedik mi sahiden.
Biliyoruz bu hep böyle devam edecek!
Çözüm arayışlarından uzak yönetim, kepçeyle alıp, çay kaşığıyla doyuran
güç sahiplerinin ben merkezli kişilikleri bitmiyordu mu harbiden.
Böylesi durumda konuşmak mı çözüm, yazmak mı çözüm bilemiyorum.
Sadece umut ışıltılı gözler ile bakan, sadece ölüme sevdalı gençlerin
doğumuydu yaşananlar.