Gün geçmez ki bir gün daha gençlerimizin umudu tükenmesin.

Eğitim, ulaşım, yemek vb. sıkıntısı çekmeden ve bunu bir gün dahi

düşünmeden geçmek hissi bitmiyor.

Neye karşı güvence sağlasın. Gelecek kaygısı yaşamadan bir gün

dahi geçirmeyen bir nesil düşünün. Okul ihtiyaçlarını karşılamakta

zorluk çeken, hatta kendi ihtiyaçlarını dahi karşılayamıyor desem yeridir.

Sürekli eski döneme dem vuran yetişkinler,  o zamanla bu zamanı

kıyaslamaları, yeterince dinlemedik mi sahiden.

Biliyoruz bu hep böyle devam edecek!

Çözüm arayışlarından uzak yönetim, kepçeyle alıp, çay kaşığıyla doyuran

güç sahiplerinin ben merkezli kişilikleri bitmiyordu mu harbiden.

Böylesi durumda konuşmak mı çözüm, yazmak mı çözüm bilemiyorum.

Sadece umut ışıltılı gözler ile bakan, sadece ölüme sevdalı gençlerin

doğumuydu yaşananlar.