Bir zamanlar ilimizde bir tekel içki fabrikası vardı kapatıldı. Şimdi bazı kesimler diyecek ki, iyi ki kapandı.

   Ama içki fabrikasının ilimize ve özellikle üzüm üreticilerine yararını bilenler keşke kapanmasaydı diyorlardır.

    Düşünebiliyor musunuz?

     Gaziantep, Kilis, Antakya, Şanlı Urfa, Adıyaman, Kahramanmaraş’ın tüm üzüm üreticileri mahsullerini bu fabrikada değerlendiriyordu. Tekel adeta üzüm üreticilerinin cankurtaranı idi.

     Ama şimdi ne oldu?

     Bağlar sökülüyor ve üzüm üretimi neredeyse tarihe karışacak. Çünkü üreticinin satabileceği bir kurum yok.

    Bir zamanlar şehrimizde bir GÜNEYDOĞU Tarım Satış Kooperatifleri vardı. Beş çeşit ürün alımı yapıyordu. Fıstık, üzüm, zeytin, Bakliyat üreticilerinin Pazar yeri idi adeta. Ürünlerin ayrı ayrı fabrikaları ve bu fabrikalarda, çalışan yüzlerce işçileri vardı.

    Şimdi mi?

    Üretici ürettiği ürünü nereye satacağını bilemiyor ve zaten pahalıya mal olan ürününü tekrar ekmemeyi, yetiştirmemeyi planlıyor. Çünkü desteklenmediği için de zarar ediyor zarar.

     Kısacası lal veren petekleri tek tek kapatıyoruz. Binlerce insanımızın ekmek kapısı olan bu ve bunun gibi devlet işletmelerini teker teker ya satıyor ya da kapatıyoruz..

     Sahi biz ne diye ekmek kapılarımızı kapatıyoruz?