Nedendir bilinmez lakin ben yinede insanların çokta samimi olmadıklarına inanıyorum, hani eskilerde çok kullanılan bir söz vardı iğneyi kendine çuvaldız ı başkasına batıracak sın diye bu bir empati kurma ,paylaşımcı hayata bakış açısı idi ,samimiyet ,biraz merhamet biraz içtenlik.
Şimdilerde orta çağın da gerisine taş devrine falan döndük gibi, bakmayın sanayii ilerledi ,teknoloji felan onlar başka şeyler, insanların hayat a bakış açıları çok geçmişlere, gelişmemiş toplumların, orman kanunlarının geçerli olduğu zamanlara döndük.
Tabii bu durum her ülke için geçerli olmamak la beraber malesef yakın çevremizde kendisini iliklerine kadar hissettirmekte ,aslında bu konuyu gereğinden fazla işledik lakin yinede ısrar la bu defada yazmak ihtiyacı hissettim.
Bakın hayat bir yarış kulvari değildir, bizlerde bir yere falan ulaşacak değiliz, ulaşacağımız yer malum kısa hayatımızın sonunda ebediyet,e hal böyleyken bu aldırmazlik başkalarının hayatını hiçe saymak,insanlara maddiyatlarina göre kıymet verip ona göre sınıflandırma, aklı ve yeteneği sınırlı olanları sanki yaradılış değilde kendi kabahatlari imiş gibi hor ve hakir görmek, bunlar güya gelişmiş olan insan toplulukların a yakışan hareketler değil. Lütfen, çevremizde yaşlı ve hastalar başta olmak üzere yardıma muhtaç belkide elinden gelmeyen yaratılistan ötürü zayıf olan kişilere daha samimi ve kucaklayıcı olalım, empati yapalim bugünün zengini yarının fakiri olabileceğimiz gibi bugünün bir sağlıklı bireyi iken yarının muhtaci ,engellisi dahi olabiliriz.