Gaziantep’te televizyon tarihi 1970 yılında S.S.K kurumunun bulunduğu yerde şanlılar pastanesi vardı. Orada ilk televizyonu seyrettim. Daha sonra komşumuz TV almış dediler, oraya hediye götürerek TV. seyrettik. Önceleri birisi Buzdolabı, TV. gibi ev eşyası alındığında hediye götürülürdü. Komşuda seyrettiğimizde bir belgesel oynuyordu. Sabahleyin bende çarşıdan 5550 TL. ye renksiz TV. aldım. 50 TL. yi almayın dediğimde bu anteni kurma parası dedi. Bu bizden olsun dedi. 50 TL. yi almayalım. Daha sonra anteni söküp eskimesin diye yatak odası tavanına astım. TV. çekti sonra kabloyu kornişe taktığımda TV. çekince anteni 14 TL. ye sattım. TV haftada 2 gün oynar, buna paket yayın denirdi. Önce Adana seyreder bir gün sonra Salı ve Perşembe günleri Gaziantep’te oynanırdı. O zamanlar hep yabancı diziler Bonanza, Ceyarlı Dallas gibi diziler. Akşam 2 saat yayın yapılır. O saatlerde şimdiki koronada sokağa çıkma yasağı olduğu gibi herkes eve kapanırdı. Bugün Ceyarlı Dallas var diye. Akşam sokaklarda kimse olmazdı. Komşular birbirlerine gider. Çoluk çocuk herkes dikkatle bu dizileri izlerdi. Sabahları da, yolda otobüste bunlar anlatılırdı. Bu kadar araba çok değildi. Halkın yüzde 90’ı belediye otobüslerine binerdi. İşte 70’li 80’li yıllar hep böyle geçti.
Hatır gönül vardı. Mahallede herkes birbirine yardım ederdi. Güzün dolmalık patlıcan, biber oymada komşular birbirine yardım ederdi.
Yine komşular şire zamanı teknede üzümü tepeler, pekmez, bastık(pestil) yapılırdı. Aynı komşulara pekmez köpüğü, bastık dürgesi(parça) dağıtılırdı. Kadınlı erkekli konu komşu birbirine yardım ederdi. Kömür odun zamanı(kış hazırlığı) bilhassa çocuklar çok yardım ederlerdi. Aşağı yukarı herkes birbirini tanır, selamlaşılırdı.
Kısaca eski Gaziantep yaşantısı hep böyleydi köylerde ise gelen misafiri, boş göndermezlerdi. Neleri varsa ikram edilirdi. İnsanların yaşantısı, sosyalleşme ileri düzeydeydi.
İşte böyle bir hayatı çocuklarımıza, gençlerimize anlatmamız gereklidir. 24.06.22 Ali DAT