Geçmişinle mi yaşıyorsun ? Yoksa geçmişine bağımlı mı?

Kurban psikolojin, suçluluk duygun, sana yapılanlar, senin başkalarına yaptıkların sürekli dönüp duruyor mu zihninde?

Belki bu kendine olan acıma duygunu şiddetli bir şekilde yaşatıyor sana.

Geçmişte bir çok zorbalığa maruz kalmış olabilir ya da ailenin kurtarıcısı sen olmuş olabilirsin..

Artık kendi rolünün ne olduğunu seçebilecek yaşa gelmedin mi? Bir yetişkinsin.

Bu duygu durumlarından yine kendi zihninle çıkabilirsin.

Düzlük bir yola çıkmak için kendine sorular sormakla işe başla.

Nerede hata yapıyorum? Bu durumdan nasıl bir ders çıkarabilirim ?

Yaşanılan her şey senin sen olmanı sağladı. Kabul et.

Daha huzurlu ve daha iyiye gitmek mi istiyorsun ? O zaman bağışlayarak hafiflemeyi dene. Yaşanılanları bağışlamak bizi bugüne odaklar. Bağışlamak o kadar kolay değildir. Ama bunu deneyerek bu dayanılmaz hafifliğe giden yolda bir adım atmayı dene.

Çevredeki her şeye naif yaklaşmayı deniyorken, insan en büyük kötülüğü kendine yapıyor. Önce kendine şefkat göstermelisin.

En nihayetinde insanız. Kırılıp kırabiliriz. Üzülüp üzebiliriz. Yani hata sadece sana yapılmıyor. Çoğu kez sen de birilerine hata yaptın.

Önce kendini affet ve bağışla.

Önce kendine şefkat.

Sonra bir bardak kahve al kendine.. Bir bak bakalım bugünün dünden bir farkı var mı ?