Anne ve babamızdan sonra gelen en değerli emekçi ve öğreticilerimiz; Öğretmenlerimiz…
Öğretmenlerimiz ışıktır.
Geleceği ve kendisinden sonra gelen nesilleri aydınlatmak için başındaki saçlar ağarsa da çabalar. Yeri gelir hiç bilmediği diyarlara, karlı yollarda, fırtınalara göğüs gererek emin adımlarla eğitim meşalesini taşır. Gençliğini de ailesini de geride bırakır, yeni ailesine koşar…
Adının sanının bilinmediği, ülkenin en ücra köşesindeki okullara ‘umut’ götürür meşalesiyle.
En güzel yıllarını, gençliğini köy okullarında en iyi arkadaşı olan öğrencileriyle geçirir. Onların sevinçlerine mutlu olur, üzüntülerine çözüm arar.
Bir harf daha öğretebilmek için kara tahta başında tebeşir tozu yutar da pişmanlık duymaz mesleğinden. Onurla, gururla taşır mesleğinin unvanını adının başında…
Dünyayı değiştirmemize fırsat tanır. Geleceğin önünde dimdik durup “ Kendiniz olun, Dünyayı değiştirin. Güç sizde!” diye haykırır.
Çaba harcayan her öğrenci için öğretmenin gönlüne bir papatya bahçesi kurulur. Öyle ki öğretmenler yaramazlık yapan öğrencilere dahi “ Çiçek Olun!” der.
Kendi ömründen fedakarlık ederek durmadan, yorulmadan geleceğe ışık tutan öğretmenler; çiçeğin insan bedenindeki hali…
GÜÇ SİZDE ! GÜÇ, ÖĞRETMENLERİMİZ SAYESİNDE BİZDE!
