Yazın şehir içinde   en serin, en rahat ulaşım aracı tramvay.

Ben de tercihimi yaptım o gün tramvaya bindim.

Tramvayla yolculuk ederken Antepli bir teyzeyle, Antepli olmadığı her halinden belli bir genç kız arasındaki konuşma merakımı cezbetti. İstemesem de kulak misafiri olmak zorunda kaldım.

Oldukça alımlı, boylu postlu genç kızımız, tramvaya binen yaşlı teyzeye nezaket gösterip;

 “Teyze gel buraya otur. Ayakta kalma! “dedi.

Yaşlı kadın; “Allah senden razı olsun güzel gızım. Allah ne muradın varsa versin!” dualarını ettikten sonra, kızın gösterdiği yere geçti, oturdu.

Tramvay kalabalık olduğu için genç kız yaşlı teyzenin hemen yanı başında dikili duruyordu.

El çantasını karnına doğru sıkı sıkıya bastırmış halde, meraklı gözlerle genç kızı aşağıdan yukarı süzen yaşlı teyze, kızın koluna hafifçe dokunurken;

  “Kızım sen nerelisin?” Dedi.

Kız;  “Muğlalıyım teyzeciğim” dedi.

“-Maşallah!... Rabbim kem gözlerden saklasın seni!” dedikten sonra;

“-Sen ne iş yapiin gızım?” 

Kızcağız biraz da mahcup, gülümseyerek; “öğrenciyim teyze! ”

-Ne okiin?

-TIp.!

-Maşallah! Kimle kaliİn?

-Ailemle birlikte.

-Nerde kaliiin?

-Evde.

Yaşlı Kadın çantasından çıkardığı bir küçük kâğıt parçasını kıza uzatarak;

“Kızım acık şuruya adını, telefonunu, adresini yazsana! “Dedi.

Sorulan sorulardan bunalan kızcağız kibarlığını bozmadan;

“Telefonumu, adresimi ne yapacaksın teyzeciğim?”  Deyince, kadın;

“Hele sen yaz kızım! Hayırlı bir iş için olucu elbet.” 

  Kız;

- Nasıl bir hayırlı iş teyze?

-Orasına garışma anangilden konuştuktan sonra annarsın!” dedi.

Kızcağız çaresiz, karşısındakini de kırmamak adına gülümseyerek kâğıda adını, telefonunu ve adresini yazdı, verdi. Bir sonraki durakta indi. 

Kadınla göz göze geldik. Benim kendisini izlediğimi görünce bozuntuya vermeden; “bir bekarım var. Daha birini bulamadı. Evini barhını yapamadık. Bütün çilem onun için! “

 Ana kaygısını bilirim! Gülümsedim: “Zor iş valla! Allah kolaylık versin dezze “deyip bir sonraki durakta da ben   indim. 

İbrahim Alisinanoğlu-12.08.2024